Na een adembenemende busrit vanuit Kunming naar Dali, kwamen we eindelijk aan in dit oude stadje. Het eerste dat we zagen waren tientallen winkeltjes naast elkaar, ontelbaar veel caféetjes en restaurants, allemaal op maat voor de backpacker die het oosten wil verkennen. En die waren er in Dali veel! We zijn zelfs Nederlanders en een Belg tegen het lijf gelopen én er was zelfs een Belgisch wafelkot!

Onze eerste dag in Dali was een goedgevulde en prachtige dag om nooit meer te vergeten! We namen ’s morgens een busje naar Yousuo, een lokale markt en naar’t schijnt één van de grootste in de provincie Yunnan. Het duurde superlang eer we in het gehucht Yousuo waren aangekomen, maar toen we aankwamen werden we voor ons geduld beloond. Vanop de markt zagen we in de achtergrond de Cangshan bergen de hemel ingaan, omhuld door dikke witte wolken en aan de voet zagen we kleine huisjes en immense rijstvelden. De markt zelf was een levendig schouwspel van traditioneel geklede vrouwen die hun spulletjes wouden verkopen. In Dali (en de regio er rond) woont het Bai-volk, één van de 56 minoriteiten in China. Naast enkele kraampjes met kledij en juweeltjes, werd er vooral eten verkocht. We bevonden ons in de chinese, lokale , outdoor-supermarkt. Rechts de ‘kantine’ en daarachter het ‘lossen en laden’, in het midden de vleeswaren (vers geslacht) en de verse vis, vanachter het gevogelte (nog levend natuurlijk) en de eitjes, links het groenten en fruit en van voor iets dat we niet echt konden thuisbrengen, ook niet na ervan geproefd te hebben. Kleine, oude, maar karige vrouwtjes droegen bamboo kabassen op hun rug en staken zo hun winkelmandje vol met al dit lekkers. We hebben zeker twee uur tussen de mensen rondgewandeld en we hebben echt genoten van al de kleuren en geuren! We zijn zelfs tussen de chinezen, in de ‘kantine’, gaan eten. Eigenlijk wisten we niet heel goed wat we aan’t eten waren, maar het was echt heerlijk!

Rond de namiddag waren we terug in ons hostel en besloten we naar het Erhai meer te wandelen. Dit is het zevende grootste zoetwater meer van China en leek ons wel een bezoekje waard. Onderweg hoorden we ineens iets wat op nederlands klonk, we draaiden ons om en plots zagen we daar een echt Belgisch wafelkot, uitgebaat door twee west-vlaamse mannen. Hadden wij toch wel pech dat al hun wafels net uitverkocht waren en ze moesten wachten tot hun nieuw wafelmachien in Dali was aangekomen. Geen wafels voor ons 😦

We wandelden verder door richting meer, door de groenten – en rijstvelden heen, door nog een klein dorpje waar iedereen ons zat aan te staren. Tijdens de wandeling zagen we hoe hecht deze gemeenschap nog is. Mensen komen buiten op straat om met elkaar te praten en dingetjes te verkopen. Jammer dat zulke sociale contacten meer en meer aan het verdwijnen zijn, niet alleen in het westen, maar ook meer en meer in de grotere steden van China. Het was een hele mooie wandeling, met prachtige uitzichten. Op de weg terug werden we aangesproken door een oud vrouwtje die ons wou meepakken op haar bootje. Na even aarzelen en prijs-onderhandelingen besloten we dan toch maar mee te gaan, maar eens we aan het bootje aankwamen bleek al snel dat we dit ons zouden beklagen! Het waaide KEIhard en het bootje zag er echt heel onstabiel uit. Door de sterke wind geraakte we nog geen 500 meter verder en kregen we af en toe een hoop water over ons gekieperd. We hebben serieus wat zitten aflachen en ook het oude vrouwtje en haar man vonden het allemaal heel grappig. Een dik halfuur later keerden we terug aan wal, heel blij dat we terug met onze beide voeten aan land waren.

Zaterdag was het paardrijd-dag! Om halfelf stonden er drie kleine (al een geluk) paardjes voor ons klaar om ons tot hoog in de bergen te brengen. Erop geraken was al een heel gedoe, laat staan erop zitten, steile paadjes omhoog en omlaag en ondertussen proberen foto’s te trekken. ‘Je moet gewoon zitten op het paard, relax’… maar hoe zit je ‘normaal’ op een paard? Na een uurtje lukte het me wel al beter en kon ik het paard zonder hulp verder berijden, maar toch…die steile bergpaadjes omhoog waren een hele belevenis en ik had soms echt medelijden met het arme paard! Het mannetje liep heel de tijd met ons mee, aan het tempo van de paarden…respect ! Eens boven, mochten we verder wandelen naar de waterval. De waterval was eigenlijk niet echt een waterval omdat het hier al drie maanden niet meer geregend heeft, maar we hebben toch kunnen genieten van ons lunchpakketje! Maar dan…Daarna moesten we dezelfde steile weg ook weer naar beneden! Twee spannende uurtjes later waren we eindelijk weer aan het hostel. Man, mijn achterste deed zoveel zeer!

De twee dagen in Dali waren onvergetelijk! Onze dagen waren goed gevuld en daar ben ik zelf heel blij om. Ik ga graag slapen met het gevoel dat we veel gezien hebben, veel meegemaakt hebben en dat we weer een ervaring rijker zijn. Rondwandelen in de stad, kijken naar de mensen, genieten van de natuur…en dat allemaal met goed gezelschap! Wij drietjes zijn goed op elkaar afgestemd en hebben al heel wat afgelachen!

Het is hier nu 20.30uur en we zitten al een klein uurtje op de mini-bus naar Lijiang. De bus is weer goed gevuld (deze keer zit Janelle geplet tussen een chinees en het raam!) en schuin achter mij zit een meneer ongegeneerd te roken, terwijl er op het raam naast hem staat dat roken verboden is. Naast mij zit een meneer die net is afgestapt met zijn tienduizend zakken, waarvan er toch wel eentje gescheurd is, waardoor mijn schoot nu vol waspoeder ligt…

In de volgende blog meer over Lijiang, Tiger Leaping Gorge en hopelijk ook Shangri-La!

Stay tuned for more adventures of some crazy belgian girls!