Na het avontuurtje naar het koude Harbin was het tijd voor de examenweek! Maandag 10 januari had ik mijn laatste examen van 14uur tot 16uur en daarna begon de wintervakantie, die voor mij van 10 januari tot 1 maart duurt! Diezelfde avond moesten Janelle, Cynthia en ik op de luchthaven van Nanjing zijn om onze vlucht naar Kunming (yunnan) te halen. Ons grote avontuur doorheen één van de mooiste provincies van China kon beginnen!

Tijdens het weekend had ik een spiksplinternieuwe rugzak gekocht, hem gevuld met enkel het nodige en zo stond ik maandag om 15.30 uur, gepakt en gezakt, cynthia en janelle op te wachten! Toen we op het vliegtuig kwamen werden we natuurlijk weer aangestaard door een massa als sardientjes ingeblikte chinezen. De stoelen waren vreselijk smal! Na drie uren opgeengepakt te zitten kwamen we eindelijk aan in Kunming. De stad van de eeuwige lente! Of althans, dat dachten we toch… We lagen zowat te bevriezen onder onze dekens (Pas de avond erop kwamen we erachter dat we allemaal elektrische dekens hadden!)

De volgende ochtend was het nog steeds koud! We deden onze twee paar kousenbroeken, muts en handschoenen aan en nog kregen we het niet echt warm…. We konden alleen maar de pijn verbijten en na een goed ontbijtje (toast met eitjes en yakboter, die was wel iets minder lekker…) waren we klaar om de vertrekken. Heel toevallig kwamen we in ons hostel een Vlaams koppel tegen, dat vanuit België naar China was gefietst! De eerste vlamingen die ik in China ben tegengekomen!

Na deze heel toevallig ontmoeting namen we de bus naar de bamboo-tempel. Van de publieke bus moesten we overstappen op een mini-busje die ons aan een zotte snelheid al slingerend de berg opbracht. Het landschap veranderde van drukke straten in een donkergroen oerwoud. De tempel zelf was al één van de mooiere tempels die ik gezien heb: Veel kleuren, veel groen, leuke details! In de achtergrond hoorden we boeddhistische liederen en even wou ik de cd kopen om mijn papa’s monniken – muziek- collectie aan te vullen…

De bus terug naar het centrum was al een geluk iets minder turbulent. We bezochten ook nog de bird – en flowermarket, waar ze eigenlijk niet zoveel birds/flowers hadden maar vooral vissen en chinese prulletjes. Het was nog steeds behoorlijk koud, dus besloten we een ondergrondse shopping mall in te gaan. We zagen daar een typisch chinese photobooth en besloten om dat maar eens te doen! Met z’n drietjes mochten we leuke achtergrondjes kiezen en mochten we gekke bekken trekken in het kotteke! Het resultaat ziet er geweldig grappig, maar vooral zeer chinezig uit! We besloten maar eens terug naar boven te gaan en kwamen uit op een soort voedsel-markt. Noten, suiker, vlees, kaas, patatjes en…smelly tofue! Hoe vaak ik het ook riek, ik word het maar niet gewoon. Het blijft één van de vreselijkste geuren die ik ooit heb geroken.

’s Avonds wouden we eigenlijk naar ‘the loft’ gaan. Dat is een oude fabriek die nu omgevormd is tot een art-district. Jammer genoeg waren we helemaal verkeerd gelopen en zelfs toen we op de juiste straat waren konden we het maar niet vinden. Tijdens onze avondwandeling zijn we wel nog veel restaurants tegengekomen waar ze hondenvlees verkopen… Blijkbaar wordt dat hier nogal veel gegeten. Ergens kan ik begrijpen dat men hier hondenvlees eet, maar het blijft toch een raar zicht.

De dag erop was het nog steeds redelijk frisjes, maar we besloten wel het ‘stenen bos’ te gaan bezichtigen. Het bos bestaat uit een hele hoop rare karstformaties en ondanks de hoge inkomprijs vonden we het echt wel indrukwekkend. 270 miljoen jaar geleden was het hele gebied een zee en wanneer deze geleidelijk aan wegtrok, werden de rare formaties gevormd. Net toen we de bus terug naar Kunming instapten begon het zonnetje door de grijze wolken te schijnen! Eindelijk zon in de stad van de eeuwige lente 🙂 Op de bus terug zat ik trouwens geplet tussen een chinees en het venster. De chinees maakte constant semi-rochel geluiden, alsof hij klaar stond om er ene uit te spuwen!

Deze ochtend (donderdag 13 januari) moesten we vroeg opstaan om de bus te pakken naar het busstation, om daar dan weer de bus te pakken naar Dali. De eerste busrit verliep niet zo vlot. Na zo’n tien minuutjes besefte ik ineens dat we oostwaarts aan’t rijden waren, terwijl we naar het westelijke busstation moesten. Hupsakee, afstappen, onderweg een paar mini-chineesjes omver geduwd met onze gigantische rugzakken en dan eindelijk op de juiste bus, in de juiste richting! Op het busstation was het één en al chaos en daar zijn verschillende redenen voor: 1) ze gebruiken niet één grote zak of valies maar hebben tienduizenden kleine plastieken of juten zakken, 2) ze kunnen absoluut niet aanschuiven om door de security check te gaan. Ze gooien heel willekeurig hun tienduizend zakken op de rolband en proberen zich dan een weg te wringen door de massa. Om echt zenuwachtig van te worden!

De busrit naar Dali duurde zo’n vijf uur, maar was echt de moeite waard! Het landschap was adembenemend mooi! We reden vanuit het grijze kunming richting blauwe lucht, zon, felgroene rijstterrassen en oude gehuchtjes aan de voet van de heuvels.  Het was ongelooflijk mooi! Ik besef echt dat ik met mijn gat in de boter ben gevallen voor alles wat ik hier meemaak en kan zien! Ook de aankomst in Dali was er eentje om niet te vergeten! Eerst en vooral omdat de zon scheen en we toen pas echt een vakantie gevoel kregen: wat de zon al dan niet kan doen met een mens. Ten tweede, omdat het hostel geweldig is! We hebben een kamer voor vier (waar we dus met drie inliggen) en een eigen badkamer! Na drie dagen konden we ons nog eens deftig douchen! Daarna trokken we het oude stadje Dali in. Supergezellige straatjes, veel souvenirwinkels en…veel buitenlanders. Het is hier nogal toeristisch, maar best wel leuk om door te wandelen en te genieten van al die mooie oorbellen, sjaals, kleedjes, tassen, schoenen…….*droomt stiekem weg*  🙂

Er staat nog veel meer op het programma dus: Stay tuned for more adventures of Cynthia, Janelle and Maga!