Gelukkig Nieuwjaar iedereen!
Hopelijk hebben jullie 2011 al feestend ingezet en zijn jullie helemaal klaar voor het nieuwe jaar! Bedankt aan iedereen die me kerstkaartjes gestuurd heeft en die op mijn blog reageert! Dank jullie wel!

De laatste weken van 2010 zijn weer supersnel vooruitgegaan. We hebben Chinese kookles gehad, Kerstmis hebben we gevierd door Peking Eend te gaan eten en Nieuwjaar…dat werd een ‘specialleke’!

Ik kwam op het gekke idee om Nieuwjaar te vieren in Harbin. Deze stad ligt 2000km ten noorden van Nanjing, bijna aan de grens met Rusland, en tijdens de winter kan het er tot -30° worden. Waarom wou ik in godsnaam naar zo’n koude plek? Voor het jaarlijkse ijssculpturenfestival! Vliegtickets waren jammer genoeg te duur, dus de trein was een betere oplossing. 30 uur op een trein zitten, voor twee dagen in Harbin zelf te zijn, om dan weer 30 uur op een trein te zitten. Velen verklaarden me voor gek, behalve Cynthia, die mijn partner in crime werd! Samen gingen we dit crazy avontuur tegemoet!

Dinsdag 28 december stond ik Cynthia aan het metrostation in Nanjing op te wachten. We gingen samen inkopen doen voor op de trein (eten inslaan voor 30 uur) en daarna avondeten (we hebben die avond trouwens een kakkerlak in ons eten gevonden!). om 02.09AM stonden we klaar om de trein op te springen. We waren heel benieuwd naar de volgende 30 uur!

Het begon redelijk slecht met 20minuten vertraging en toen hij eindelijk aankwam bleek dat Cynthia en ik niet in hetzelfde compartiment zaten. Al een geluk konden we met iemand anders wisselen en lagen we toch nog samen. Zo’n compartiment bestaat uit twee rijen van drie bedden (lees: planken met een flinterdun matje op) boven elkaar. Als je beneden ligt heb je net genoeg ruimte voor je spullen onder je bed te schuiven, maar vanaf het middelste en bovenste bed zit je superkrap. Zeker niet gemaakt voor grote mensen. Effectief slapen is nogal moeilijk door het over en weer geschud van de trein, maar vooral van het gesnurk van de mensen in je compartiment! Verschrikkelijk! Om 6uur in de ochtend word je wakker gemaakt door noodle-etende chinezen (met nodige geluiden) en een zeer luide televisie met enkel Chinese shows. Desondanks blijft het een zeer speciale ervaring om wakker te worden, niet te weten waar je juist zit en eindeloos te staren naar het veranderende landschap. Van uitgestrekte weiden, naar gehuchtjes die voornamelijk uit een paar trieste huisjes bestaan, tot industrie en vervuiling, om dan weer in een supermoderne stad eventjes te stoppen. Dit is China in al haar diversiteit, zowel negatief als positief.

30 uur later en een goeie 2000 kilometer verder werden we wakker in een bevroren landschap…We waren aangekomen! We deden laag na laag aan, haalden onze warmste mutsen boven en bereidden ons mentaal voor op de koude. Direct na de eerste stap voel je je neusharen bevriezen en de koude lucht die tot diep in je longen gaat. Ik was blij dat ik twee kousenbroeken, een jeansbroek en een skibroek aanhad 🙂
Overal zag ik mensen met lange warme jassen, berenmutsen en enorme schoenen! Niet erg stylish, zou je denken, maar je mag niet vergeten dat Harbin nog steeds in China ligt. Veel meisjes liepen gewoon rond in hun rokjes met dikke panty en hoge hakken. Ik had goeie stapschoenen aan en na nog maar vijf stappen gedaan te hebben lag ik door de gladheid al op mijn achterste in de sneeuw. Hoe doen die vrouwen dat toch op hakken?

Ons hostel viel wel nogal tegen…zeer harde bedden (de bedden van de trein waren zelfs beter!), een zeer vuile douche, chinese wc’s en nogal ver uit het centrum. Maar al bij al waren we blij dat we eindelijk in Harbin aangekomen waren!

We trokken naar het centrum om de mooie St. Sophia orthodoxe kerk te bezichtigen. Aangezien Harbin helemaal in het Noorden van China ligt, en maar op 300km van de Russische grens ligt is deze stad heel erg door Rusland beïnvloedt. (we werden ook vaak aangesproken met: zijn jullie van Rusland?) Na een middagje door het centrum te stappen voelde ik me eerder in een Oost-Europese stad dan in China. Harbin is een hele leuke mix van verschillende stijlen, en dat merk je aan de voorgevels en het straatbeeld. Enkel de Chinese gezichtjes en de Chinese karakters op de muren geven je een hint dat je nog steeds in China zit. Trouwens, het vooroordeel dat men in het Noorden veel ‘koeler’ is als in het zuiden is trouwens helemaal fout. De ‘Harbinners’ waren enorm vriendelijk en zeer nieuwsgierig naar ons. Taxichauffeurs maakten graag een praatje over de gewoontes in China versus die van Europa en zelfs mensen op straat of in restaurants kwamen ons nieuwsgierig vragen van waar we kwamen. Zoveel vriendelijkheid op twee dagen heb ik denk ik nog niet meegemaakt in Nanjing.

Rond 16.30u werd het donker en besloten we naar het ijssculpturenfestival te gaan! Van ver zagen we de neonverlichte ijssculpturen al! We konden niet wachten om naar binnen te gaan, maar natuurlijk moest het weer mis lopen! De mevrouw in het ticketkantoor kon mij geen studentenkorting geven (150RMB in plaats van 250RMB) omdat er op mijn studentenkaart geen jaartal stond. Ik bleef haar herhaaldelijk zeggen dat ik ook mijn visum bijhad, waar duidelijk opstand dat ik dit jaar in China studeer…maar ik moest het maar aan de inkom zelf gaan uitleggen. Uiteindelijk heb ik dezelfde uitleg opnieuw gedaan aan een ‘vriendelijke beer van een vent’ (mensen in Harbin zijn precies ook veel groter en robuuster dan andere chinezen…) en die geloofde dus wel dat ik dit jaar student was in China. Al een chance, want 250RMB is veel geld voor een student!

Eindelijk binnen, kon ik mijn ogen niet geloven! Al die lichtjes, zoveel sculpturen! Jammer genoeg waren ze wel nog aan een groot deel van de sculpturen aan het werken, vermits het festival officieel pas op 5 januari zijn deuren opent. Maar toch, ik vond het super om dit eindelijk in’t echt te zien. Het gaat zelfs nog mooier zijn als het helemaal af is!

De volgende ochtend gingen we naar het Siberian Tiger Park. We besloten een taxi te pakken omdat het nogal ver weg lag, maar dat ging absoluut niet vooruit. Het verkeer in Harbin is verschrikkelijk. Niet chaotisch zoals in Nanjing. De mensen in Harbin volgen de verkeersregels wel, maar er zijn gewoon constant files! Na een dik uur kwamen we eindelijk aan in het park. Ik ben heel blij dat ik de tijgers gezien heb, want het zijn absoluut prachtige dieren, maar het park is oh zo toeristisch! Bij de inkom kan je kippen, eenden en zelfs koeien kopen als voer voor de tijgers. Daarna kruip je met z’n allen in een minibusje en rij je door de (wel grote) kooien van de tijgers. Aangezien de tijgers de auto’s ondertussen al zo gewoon zijn, lopen ze vaak op de baan en blijven ze naast de auto’s staan, tot veel getoeter en gevloek van de chauffeur toe… Niet erg safari-stijl als je’t mij vraagt, maar al bij al wel leuk om eens te doen.

In de namiddag gingen we naar de sneeuwsculpturen kijken in het Sun Island Park. Ook daar waren ze nog aan veel sculpturen aan het werken. Het was leuk om zo’n ‘work-in-progress’ mee temaken.

Het werd toen al avond en we besloten dan maar de ‘Russische toer’ op te gaan. We gingen lekker, maar duur, Russisch eten in Café 1914. Daarna gingen we nog naar een cafeetje in het centrum om daar het nieuwe jaar al klinkend in te slaan. Jammer genoeg werd er niets speciaal georganiseerd voor Nieuwjaar en werd het nieuwe jaar dus niet zo spectaculair ingezet. Op zich vonden we dat niet zo erg, want we moesten de volgende dag al om 7uur op staan om onze trein terug naar Nanjing te halen. Weer 30 uur op de trein!

Cynthia en ik trekken blijkbaar altijd snurkers aan op de trein, want ook die avond sliepen we weer in de coupé met een vreselijk luide snurker! Volgens mij werd heel de wagon wakker van zijn gesnurk. Het werd zelfs zo erg dat ik geprobeerd heb om wc papier in mijn oren te steken, maar dat hielp natuurlijk niet veel. Uiteindelijk ben ik toch in slaap gevallen, om vanmorgen weer om 6uur wakker te worden door luide tv-shows en smakkende, boerende chinezen…..Met de trein is altijd een beetje reizen!