Hallo iedereen!

Deze ochtend werd ik door de stem van een operazingende chinees wakker geworden…. Only in China! Ondanks weinig inspiratie dacht ik toch maar eens een nieuwe blog  te schrijven. Hoewel er sinds mijn vorige blogpost niet echt iets ‘speciaals’ gebeurd is, heb ik toch een leuke twee weken gehad!

Ik kan bijna niet geloven dat het al december is en terwijl het daar in België aan het sneeuwen is, genieten wij hier nog van milde temperaturen. Het is hier nog zo’n 10 à 15 graden en het zonnetje schijnt. We hebben al meer dan een maand geen regen meer gehad en hopelijk blijft dat zo!
Volgens nieuwsberichten gaat het vanaf maandag serieus beginnen afkoelen, dus ik hou mijn warme kousenbroeken en sjaals maar al bij de hand. Om me voor te bereiden op de kou heb ik ook een soort warmte-kussentje gekocht, dat je in het stopcontact steekt en zo opwarmt. Het is echt heerlijk warm, we zijn bijna onafscheidelijk, mijn kussentje en ik 🙂

Hoewel het nog redelijk goed weer is, merk je toch dat de winter er zit aan te komen. In het centrum en in de winkelcentra begint men kerstversiering op te hangen, ’s avonds branden er kerstlichtjes, op avondmarkten verkoopt men plastieken kerstbomen, kerstkaartjes en lekker warme winterbotten! Ondanks dat Kerstmis hier niet gevierd wordt, profiteert men toch van al de commercie errond ;-).

Dit betekent ook dat de lessen op een einde beginnen te lopen, nog maar een goeie drie weken en het eerste semester zit erop. Jammer genoeg waren de lessen niet motiverend en zeker niet op niveau. Dat was te merken aan het dalende aantal studenten aanwezig in de les. Ik kan dat volledig  begrijpen. Ik ben zelf ook aan’t plannen om volgend semester wat meer van China te zien.
Ik begin volgend semester trouwens met een knaller van een trip! Na het laatste examen in januari vertrek ik met Janelle en Cynthia richting Yunnan (provincie in het zuidwesten van China, aan de grens met Vietnam). Daarna ga ik verder met Cynthia naar Peking, alwaar we zullen afspreken met Liesbeth om zo verder te gaan naar het zeeeeeer koude noorden (-30°): Harbin. Daar wordt jaarlijks één van de grootste ijssculpturenfestivals ter wereld gehouden. Daarna komt Ive me bezoeken en is het al half februari! Het zal dus allemaal heel snel vooruitgaan en ik kijk er ongelooflijk hard naar uit om samen met de mensen die ik graag heb, China verder te ontdekken!
Maar zover zijn we nog niet, december is nog maar net begonnen, nog drie weken les en daarna nog examens!

De laatste twee weken van november heb ik samen met mijn klasgenootjes nog wat van Nanjing ontdekt. Zo zijn we vorig weekend gaan ijsschaatsen (dat is trouwens helemaal hetzelfde principe als in Europa, niet alles hoeft hier raar te zijn ;-D). De ijsschaatspiste lag bij het Olympisch Stadium en dat ziet er best wel cool uit! In 2014 worden hier trouwens de Youth Olympic Games georganiseerd!

Donderdag middag zijn we gaan BBQ’en. Helena (USA) wist een plek waar je voor 50RMB BBQ-pits kon afhuren. Het plan was om na de BBQ ook nog te gaan paintballen, maar dat is er uiteindelijk niet meer van gekomen. Eer we in Gulin park waren aangekomen was het al bijna 15uur, dan nog de juiste plek vinden, de BBQ aankrijgen, de groentjes snijden en dan eindelijk aan het eten beginnen… Het was een hele gezellige namiddag, T-shirt weer, lekker eten en leuke mensen. Met zo’n internationaal gezelschap vergeet ik vaak dat ik effectief in China zit, tot…het geluid van een rochel me weer tot de realiteit brengt, ik rondom me kijk en merk dat we weer aangestaard worden door de oude chineesjes die rond ons aan het kaarten zijn. Eer alles opgegeten was, was het al  17uur en was het al te laat voor paintball. Maar dat staat sowieso ook nog op ons to do lijstje!

Op vrijdag organiseerde onze universiteit een les in ‘paper-cutting’ oftewel de kunst van het papier knippen. Met een klein schaartje en wat papier kunnen deze meester-knippers heel knappe dingen maken. Unesco heeft deze kunst trouwens op de wereld erfgoed lijst gezet, omdat jongeren zich niet meer bezig houden met dat soort dingen. Heel veel oudere mensen doen het nog, maar het is meer en meer een verloren kunst aan het worden.

En dan… mochten wij het ook eens proberen…ahum… De eerste keer moesten we een vlinder maken. In nog geen minuut was de leraar klaar, terwijl wij nog maar net het papiertje in twee hadden gevouwd. Na anderhalfuur kon ik eindelijk wat bloemetjes knippen, maar mijn vlinders en kikkers trekken nog steeds op niets…Ik vrees dat ik nooit een meester-knipper zal worden!

(links het voorbeeld, rechts mijn knipsels)

Volgend weekend gaan Liesbeth (en haar vriend Simon die op bezoek is), Pema, Cynthia en ik Janelle bezoeken in Yangzhou. Daarna is het al bijna kerst en Nieuwjaar.
Het gaat allemaal zo snel vooruit, en dat doet me meer en meer beseffen dat ik alles hier zo goed mogelijk moet opnemen en genieten van de ongelooflijke tijd die ik hier heb. Hoewel er niet altijd heel spectaculaire dingen op het programma staan en het leven hier ook routineus kan zijn, zie ik toch ook de mooie dingen ervan in: Langs de brede boulevards fietsen, in de zon, onder de verkleurende bladeren van eikenbomen, genietend van de muziek op mijn ipod, naar de avondmarkt gaan en afdingen voor een sjaal, heerlijke gekarameliseerde banaan eten bij de moslim of een jianbing eten bij het kraampje om de hoek, lachen om het feit dat er een worstje verpakt zit bij je Aiki Noodles, op de bus zitten door het raampje kijken en kippen op het dak van een kapperszaak opmerken, hondjes die braaf in het fietsmandje van hun baasje blijven zitten, vliegereraars in de skyline tegen een ondergaande zon, ’s avonds kitsherige lichten langs het meer bewonderen, met een paar klasgenootjes langs kleine straatjes slenteren en elke keer weer verwonderd zijn om de veelzijdigheid van China. Kleine dingen maken het leven soms zo opmerkelijk.

Tot blogs,

Magali