Hallo iedereen!
Hier ben ik weer met een nieuwe blogpost! Eerst en vooral, wil ik jullie allemaal nog eens bedanken voor jullie leuke reacties op mijn blogje!! Het doet me goed!

Dit weekend stond helemaal in het kader van ‘naar de rode bladeren kijken’ en in China is dat best wel een ‘big deal’. Met hopen trekken Chinezen naar de bergen of parken om daar massaal foto’s van zichzelf te trekken bij bomen met rode bladeren….en wij…wij deden maar mee!

Op zaterdag besloten Helena (usa), Pato (mexico) en ik de Ming tombes te bezoeken. De Ming tombes liggen bij Purple Mountain in het noorden van Nanjing. Rond die berg liggen eigenlijk alle historische/toeristische bezienswaardigheden van de stad. Dan nu weer een beetje geschiedenis: De Ming tombes dateren van de 14^de eeuw onder de heerschappij van keizer Zhu Yuanzhong. Het meest indrukwekkende van heel dit gebeuren is het ‘spirit path’, een 500meter lange weg met mytische en niet-zo-mytische stenen dieren langs beide kanten. Heel mooi, vooral tijdens de herfst…jammer genoeg vinden de meeste chinezen dat ook! Photoshoots om de tien meter (inderdaad, bij de ‘rode bladeren’ en vooral trouwreportages, meestal is het één bedrijf dat de photoshoot regelt. Zo worden er dan tien koppels in een busje gesmeten, in trouwkledij, geshminkt en met attributen erbij! Allemaal naar één locatie, waar ze dan beurtelings van tempel naar tempel switchen. De toeristen in de foto…die worden weg gephotoshopt!)

Zondag hadden Helena en ik afgesproken met enkele Chineesjes. Het was redelijk onverwacht en met een beetje tegenzin vertrokken we naar de meetingspot. Het was vroeg in de ochtend, slecht weer, erg mistig en we waren maar met twee buitenlanders versus vier chinezen. Bleek daarbovenop ook nog eens dat we een berg gingen beklimmen (ik en bergen = slechte combo) die op één uur van Nanjing ligt, om…jaja…de ‘rode bladeren’ te gaan bekijken! (zie foto hiernaast: rode bladeren worden geplastificeerd voor ‘good luck’). Na onze uitstap zaterdag had ik eigenlijk al wat genoeg van al die heisa rond de rode bladeren, van de tempels die er op den duur allemaal hetzelfde uitzien en van bergbeklimmingen met steile trappen. Ik heb dit weekend denk ik meer dan genoeg trappen gezien!
Uiteindelijk bleek het wel nog een leuke namiddag te worden want ik heb een leuk chinees vriendinnetje gemaakt: Jane! Zij woont eigenlijk in Xinjiang maar studeert architectuur hier in Nanjing. Ze is heel open over china’s dagdagelijkse zaken en praat goed Engels!

De rest van de week stond in het kader van ‘nieuwe ontdekkingen’!

–          Ellen’s Café, waar ze de beste warme chocolademelk serveren

–          Kasper’s Palace, een heel klein ‘xinjiang’ restaurant vlak over ons kot-gebouw. Kasper’s Palace is een ienie-mienie restaurantje uitgebaat door een vader en zijn (14jarige?) zoon. De zoon is diegene die onze bestellingen altijd opneemt. Hij kent ons ondertussen al, maar durft geen woord tegen ons te zeggen. We hebben hem dan maar omgedoopt tot Kasper en vandaar…Kasper’s Palace.

–          Banaan, Basi Style! Heerlijke gekarameliseerde banaan (en dus het perfecte dessert) in Kasper’s Palace!

–          Tangbao! Soort bolletje deeg met daarin een kippensoepje verwerkt. Zeer populair in China, maar ik heb nu de beste plek ontdekt 😉

–          Voor het eerst een restaurant gezien waar ze hondenvlees verkopen…brrr…

–          De jongere generatie chinezen is redelijk open over de geschiedenis van hun land (ook over de minder mooie momenten => de toekomst ligt in hun handen)

Nog meer chinese rariteiten:

–          Het is perfect normaal om in je sloefen de straat op te gaan, of zelfs op je sloefen te fietsen

–          Pyama’s komen in alle geuren en kleuren (vooral roos, schattige beertjes en sterrenmotiefjes zijn hip). Het is algemeen aanvaard om in je pyama je inkopen te doen.

 

–          Een berg beklimmen vereist niet noodzakelijk wandelschoenen. Op hoge hakken de berg op… het is enkel voor chineesjes weggelegd!

–          Joggen hoeft ook niet per se in sportkledij. Mannen in kostuum, meisjes in korte rokjes…why not?

–          Zelfs in electronica winkels kan je onderhandelen over de prijs, zolang je er maar de ‘balls’ voor hebt.

Tot blogs,

Magali